مخروط ترافیکی ژله ایی 65 سانتی ,

مخروط ترافیکی

استوانه ترافیکی یا مخروط ترافیکی یا کله قندی ترافیکی

مخروط ترافیکی در سایزهای متفاوت و به جهت اهداف مشخص، طراحی شده و ساخته می‌شود.

یکی از انواع متعدد این محصولات که امروزه توسط مصرف کنندگان مختلف مورد استفاده قرار گرفته اند کله قندی ژله ای است که در سایز 65 سانت تولید و عرضه میشود.

کله قندی ژله ای جهت ثبات و پایداری بیشتر، بصورت مخروطی و نه استوانه ای طراحی شده است؛

این شکل طراحی به محصول این قابلیت را میدهد تا به راحتی جابجا شده و در محل استقرار خود، ثابت بایستد و نیفتد.

از طرف دیگر استوانه های ترافیکی شکل مخروطی ندارند و نیاز به اتصال به زمین دارند.

کارشناسان ما آماده پاسخگویی به سوالات شما عزیزان می‌باشند:

راه های ارتباطی
09126633036
02166719137
کلیک کنید

کله قندی ترافیکی چیست؟
کله قندی ها ترافیکی که به آنها استوانه ترافیکی یا مخروط ترافیکی، مخروط های جاده ای، مخروط بزرگراه ها، مخروط های ایمنی نیز گفته می‌شود

معمولاً علامت های مخروطی شکل هستند که برای هدایت موقت ترافیک به روشی ایمن در جاده ها یا مسیرهای پیاده روی قرار می‌گیرند.

آنها معمولاً برای ایجاد جداسازی یا ادغام خطوط در طول پروژه های راه سازی یا تصادفات اتومبیل مورد استفاده قرار می‌گیرند، اگرچه اگر قرار است انحراف برای مدت طولانی در جای خود بماند، از نشانگرها یا علائم دائمی تر استفاده می‌شود.

مخروط های راهنمایی و رانندگی معمولاً در خارج از منزل هنگام کار در جاده یا سایر شرایطی که نیاز به تغییر مسیر ترافیک یا هشدار قبلی در مورد خطرات یا خطرات یا جلوگیری از ترافیک دارند، استفاده می‌شوند.

از مخروط های راهنمایی و رانندگی برای علامت گذاری در محل بازی کودکان یا مسدود کردن منطقه ای استفاده می‌شود.

مخروط های ترافیکی به گونه ای طراحی شده اند که بسیار قابل مشاهده و به راحتی قابل جابجایی هستند.

اندازه های مختلفی استفاده می‌شود که معمولاً از حدود 30 سانتی متر (11.8 اینچ) تا کمی بیش از 1 متر (39.4 اینچ) متغیر است.

مخروط های ترافیکی در رنگ های مختلفی وجود دارند که نارنجی، زرد، صورتی و قرمز به دلیل روشنایی بیشترین رنگ را دارند.

سایرین به رنگ های سبز و آبی هستند و همچنین ممکن است یک نوار بازتابنده داشته باشند (که معمولاً به آن "نوار فلش" می‌گویند) برای افزایش دید آنها.

تاریخچه کله قندی

مخروط های ترافیکی توسط چارلز دی اسکنلون، آمریکایی اختراع شد،

که در حالی که به عنوان یک نقاش در بخش نقاشی خیابان شهر لس آنجلس کار می‌کرد، از سه پایه های چوبی سنتی و موانع مورد استفاده برای علامت گذاری جاده هایی که آسیب دیده بودند یا در معرض رنگ آمیزی قرار گرفته بودند، ایده گرفت و استفاده کرد.

اسکلون این سازه های چوبی را به راحتی شکسته، به سختی قابل دیدن و خطر عبور از ترافیک می‌دانست.

مخروط لاستیکی اسکانلون طوری طراحی شده بود که در اثر ضربه ای خیره کننده به حالت ایستاده برگردد.

حق اختراع اختراع وی در سال 1943 اعطا شد.

مخروط های راهنمایی و رانندگی اولین بار در انگلستان در سال 1958، هنگام باز شدن بزرگراه M6 استفاده شد.

این مخروط های ترافیکی جایگزین مشعل های پارافینی فانوس قرمز هستند که در حین ساخت در بای پس پرستون استفاده می‌شدند.

در سال 1961، دیوید مورگان از بورفورد، آکسفوردشایر، انگلستان معتقد است که وی اولین مخروط های پلاستیکی ترافیکی آزمایشی را ساخت که جایگزین چوبی های هرمی شکل که قبلاً استفاده می‌شد، گشت.