سیستم اعلام حریق هنگام تشخیص آتش به صورت خودکار، یا از طریق شستی اعلام حریق (یک نقطه تماس دستی) آغاز میشود.
دستگاه های شستی اعلام حریق در طراحی و عملکرد متفاوت هستند،اما به طور کلی شستی اعلام حریق یک مکانیسم ماشین مصنوعی (HMI) است که ساکنان ساختمان و محل اجرایی برای فعال کردن سیستم اعلام حریق استفاده کنند.
دخالت انسانی سریعترین راه به صدا درآوردن زنگ خطر است.به عنوان مثال اتاق دیگ بخار، معمولا توسط یک دیکتور حرارتی محافظت میشود.اگر یک آتش سوزی آهسته توسعه یابد، دیکتور حرارتی برای پاسخ دادن زمان بسیار طولانی را صرف میکند.
در حالی اگر کسی وارد اتاق شود بلافاصله میتواند به وضیعت واکنش دهد.
تاریخچه شستی اعلام حریق
مدت ها قبل از توسعه سیستم های اعلام حریق در 1941،نقطه تماس تنها وسیله ی فعال سازی سیستم های اعلام حریق بود.
امروزه سیستم های هوشمند و پیچیده تشخیص آتش با عملکرد بالا و کنترل اتوماتیک برای سیستم های خارجی مانند سیستم های تهویه، کنترل کننده های درب و سایر تهیجزات که توسط نرم افزار پیشرفته مدیدریت میشود.
عملکرد سیستم های اعلام حریق و دستگاه های هشدار دهنده به علت پیشرفت های تکنولوژی به طور قابل توجهی بهبود یافته است.در حالی که نقطی تماس دستی ( شستی اعلام حریق ) به نظر میرسد،بدون تغییر در حال استفاده است.
تحولات در تکنولوژی این نوع سیستم ها را با سایر صنایع هماهنگ شده است. علاوه بر سیستم های متعارف، رابطه هوشمند با پنل کنترل از طریق یک ماژول رابط جاسازی شده، که با استفاده از پروتکل مناسب برای سیستم، موقعیت مکانی دقیق دستگاه را در پنل کنترل شناسایی میکند.
مهمترین پیشرفت های اخیر در طراحی شستی اعلام حریق (نقطه تماس)، ایجاد محیطی انحصاری ضد انفجار و دارای انواع ایمنی های درونی از جمله ورود آب، گرد و غبار به نقطه تماس جلوگیری میکند.
سیستم اعلام حریق را میتوان در سراسر محوطه و تهسیلات گسترش داد.علاوه بر این، قوانین و مقرارت ایمنی خوب نیازی اضطراری بروی ماشین آلات و تجهیزات تولید دیگر است.