حراست و مراقبت الکترونیکی در ساختمان های امن ,

سیستمهای حفاظت الکترونیکی برای تامین هشدار زود هنگام در مورد موجود عناصر غیر مجاز به کار می‌رود این سیستم ها از عناصر سخت افزاری و نرم افزاری تشکیل شده است و نحوه کار با این سیستم ها به نیروهای نگهبانی و مراقبتی، آموزش داده می‌شود. سیستم به گونه ای چیدمان می‌شود که یک یا چند لایه از آشکارسازها را در اطراف اهداف مورد حفاظت تامین کند.

اتکای ساختار مراقبتی به نیروی انسانی و یا صرفاٌ به سیستم های مراقبت الکترونیکی مناسب به نظر نمی‌آید، یک طرح مناسب در تلفیق سیستم مراقبت الکترونیکی با ساختار مراقبت بر مبنای نیروی انسانی، طرحی است که از هم پوشانی عملکردی بیشتر برخوردار باشد. بدین معنا که عملیات کنترل ورود و خروج صرفا از طریق نیروی انسانی انجام نپذیرد، بلکه از سیستمهای الکترونیکی به عنوان ابزار کنترل کننده و تکمیلی استفاده شود.

توصیف کلی سیستم حفاظت الکترونیکی

سیستم های حفاظت الکترونیکی شامل حسگرهایی متصل به ابزارهای کنترل نظیر تلوزیون، مانیتور، گزارش دهنده های هشدار، اعم از دیداری یا شنیداری و نورپردازی حفاظتی است. در صورت به صدا درآمدن زنگ خطر، نگهبانان و محافظان به محل مورد نظر می‌روند و یا با مانیتور نمودن، محل مورد نظر را تحت کنترل و بررسی قرار می‌دهند. سیستم های مختلف حفاظت الکترونیک که در محیط توزیع و نصب شده اند به مرکز کنترل متصل می‌باشند تا توسط نگهبان محیط مورد ارزیابی مستمر قرار گیرد. سیستم های حفاظت الکترونیکی قادر هستند از محیط های تحت نظر خود فیلم برداری نمایند و فیلم ها در آرشیو ذخیره شوند و شاید نیاز باشد در صورت بروز حادثه فیلم های قبلی مورد بازبینی قرار گیرد.

روند اجرای سیستم مراقبت الکترونیکی

سطح کاربر، تکنولوژی سیستم های الکترونیکی منوط به سناریوهای تهدید است. البته شرایطی مانند توپوگرافی محل، آب و هوا و عوامل موثر طبیعی و مصنوعی موثر بر عملکرد سیستم های الکترونیکی در روند اجرا سیستم های مراقبت الکترونیکی اثر گذار است. طراح ساختمان امن باید به نقاط ضعف و قوت عملکردی نیروهای مراقبتی و ابزارهای الکترونیکی احاطه کامل و دقیق داشته باشد. تا از ابزارهای الکترونیکی به طور موثری استفاده کند. به گونه ایی که نقاط ضعف احتمالی در نیروی انسانی را مرتفع سازد. سیستم های مراقبت الکترونیکی باید به نحوه ی اجرا شوند که مانعی در راستای انجام وظایف نیروی انسانی ایجاد نکند.. و همچنین باید نحوه دسترسی به ابزارهای الکترونیکی از قبل تعریف شده باشد و اقدامات لازم برای محافظت در برابر هرگونه آسیب احتمالی از سوی متهاجمین، در آن لحاظ شود.

لایه بندی حفاظت الکترونیکی

برای دستیابی به عملکرد مطلوب حسگرهای بیرونی لازم است در نحوه چیدمان و توزیع آن توجه داشت. ایجاد لایه بندی محافظتی برای سیستم های مراقبت الکترونیکی ضروری است. دو حالت کلی در چیدمان و ایجاد لایه ها می‌توان در نظر گرفت:

الف – همگون:

منظور از عبارت همگون بدین معنا است که لایه بندی حفاظت الکترونیکی منطبق و همخوان با لایه بندی مراقبتی فیزیکی (نظیر احداث دیوار، حصار و توری و ..) است در لایه بندی همگون، سیستم های الکترونیکی و حسگرها بر روی دیوار و یا پشت آن قرار می‌گیرد و محیط آن دقیقاٌ منطبق با محیط دیوار و یا حصار است. این لایه بندی کمک می‌کند که به محض ورود غیر مجاز، سیستم هشدار فعال شود و یا متجاوز را تحت کنترل و نظارت داشته باشد.

ب _{­__} ناهمگون:

در لایه بندی های ناهمگون ممکن است طبق شرایط محیط و طرح مراقبت، لایه های مراقبت الکترونیکی با لایه های حفاظت فیزیکی منطبق بر هم نباشد و یا در نقاطی عدم انطباق را داشته باشند.

ج _ پراکنده:

منظور از لایه بندی پراکنده بدین معنا است که هیچ گونه لایه بندی محافظتی مشخصی وجود ندارد و امکان دارد در خط محیطی به صورت منقطع سیستم های مراقبت الکترونیکی کار گذاشته شود. سیستم های پراکنده مراقبت الکترونیکی به دلایل مختلفی مورد استفاده واقع می‌شود. من الجمله:

در سایت های با اهمیت کم که دارای ریسک پذیری کمتری هستند.

به دایل اقتصادی و هزینه بالای آن در سایت های با سطوح وسیع که به تبع درجه اهمیت سایت بالا نیست.

وجود لایه های مراقبت فیزیکی دیگر و اطمینان از عملکرد خوب آنها.

پس از تعریف لایه بندی ها و انواع آن، گام بعدی تعیین نواحی کشف است. شکل و شرایط ناحیه مورد نظر با بازدید از محل قابل بررسی است نواحی ای که در آن حسگر و یا سیستم مراقبت الکترونیکی نصب می‌شود بهتر است حتی المقدور هموار و مستقیم و طولانی باشد تا تعداد ادوات و تجهیزات مورد نظر و هزینه ها کاهش یابد.

قرار گیری و فواصل دوربین های مدار بسته در محیط از یکدیگر باید به گونه ای باشد که هرگونه حرکت اشیا و انسان توسط اپراتور و یا متصدی مرکز کنترل که محیط را مانیتور می‌نماید. قابل تشخیص باشد، گرچه برخی از سازندگان تا فواصل 300 متر و یا بیشتر از آن را تولید و مدعی عملکرد مناسب این دوربین ها هستند اما پیشنهاد می‌گردد که طول نواحی قابل رصد توسط دوربین به پیش از 90 متر افزایش نیابد.

ملاحظات طراحی سیستم مراقبت الکترونیکی

با توجه به سطح حفاظت مورد نیاز، شاید کاربرد عناصر درونی و بیرونی سیستم حفاظت الکترونیکی برای ساختمان و یا سایت مورد نیاز تشخیص داده شود. مقررات حاکم، نوع و شکل تهدید و دیگر شاخص های طراحی، اقتضائات و شرایط عمومی سیستم مراقبت الکترونیکی را تعیین میکند. در سیستم های حفاظت و مراقبت الکترونیکی موجود شاید برای تکمیل و یا ارتقای آن نیاز به توسعه سخت افزاری و نرم افزاری سیستم موجود باشد. در این میان طرح ریزی سایت، شامل شناسائی و مکان یابی تمامی اهداف مورد نظر متجاوزین و مبادی ورود عمومی و ورودی احتمالی متجاوزین، نیاز است.

سیستم های مراقبت الکترونیکی درونی و بیرونی کشف تعدی را باید به صورت لایه های حفاظتی پیوسته و هم مرکز به مرکزیت ساختمان و با هدف مورد نظر طراحی نمود. این حلقه ها بهتر است متناسب با لایه های حفاظتی و دفاعی دیگر باشد. نخستین لایه آشکار ساز در بیرونی ترین لایه به جهت اینکه بتوان تاخیر در اجرای عملیات متجاوزین داشته باشد قرار می‌گیرد. لایه های آشکار ساز چه بسا بر اساس تاخیر مورد نیاز روی لایه های حفاظتی و دفاعی در ناحیه بین دو لایه تدافعی دیگر یا روی خود هدف قرار داشته باشد برای مثال اگر دیوار اتاقی داخلی تاخیر لازم را برای پاسخ دهی موثر به متجاوزین ایجاد کند آنگاه لایه های ردیابی را نیز می‌توان بین محوطه بیرونی و دیوار اتاق داخلی با روی دیوار اتاق داخلی قرار داد. این ابزار امکان کشف تعدی را قبل از نفوذ به دیوار داخلی را فراهم می‌آورد.

پاسخ و تاخیر

به هنگام بررسی و طراحی سیستم های مراقبت الکترونیکی، زمان پاسخ در قالب زمان مورد نیاز برای رسیدن نگهبانان و محافظین به صحنه وقوع و پس از دریافت هشدار اولیه در مرکز کنترل و حفاظت تعریف می‌شود کل زمان تاخیر در قالب حاصل جمع تمام زمان های تاخیری که توسط موانع ایجاد می‌شود و زمان لازم برای عبور از نواحی بین موانع پس از گزارش دهی هشدار تعدی و زمان لازم برای انجام ماموریت و ترک محوطه حفاظت شده تعریف می‌شود.